Βυζαντινά κοσμήματα

     Στο Βυζάντιο, ο χρυσός και το ασήμι, ο σμάλτος, τα μαργαριτάρια, οι πολύτιμοι και ημιπολύτιμοι λίθοι χρησιμοποιούνται αρκετά για την κατασκευή ξεχωριστών κοσμημάτων. Αυτός ο συνδυασμός διαφορετικών τεχνικών και υλικών είναι κάτι που χαρακτηρίζει μερικά από τα ωραιότερα Βυζαντινά κοσμήματα. Ο σαρδόνυχας ,ο lapis lazuli, ο αχάτης και οι κρύσταλλοι ήταν πολύ  δημοφιλή υλικά εκείνη την εποχή και τα πολύχρωμα μοτίβα υπήρχαν σχεδόν σε κάθε κομμάτι.
     Κατά τη διάρκεια της άνθησης του Βυζαντίου από τον 4ο αιώνα, μια σύνθεση του κλασικού ελληνικού, του ρωμαϊκού και του χριστιανικού πολιτισμού γέννησε πρωτοφανή επιτεύγματα στην τέχνη, την αρχιτεκτονική, καθώς και τα κοσμήματα.

     Στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία τα κοσμήματα έπαιζαν σημαντικό ρόλο. Χρησιμοποιήθηκαν ως τρόπος για να εκφράσει κάποιος την κοινωνική του θέση αλλά και ως διπλωματικό εργαλείο. Το 529 μ.Χ. ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός έβγαλε νόμους που ρύθμιζαν τη χρήση και τον τρόπο που θα φορεθεί το κάθε κόσμημα. Γράφεται ρητά ότι το ζαφείρι, τα σμαράγδια και τα  μαργαριτάρια  προορίζονται για τον αυτοκράτορα, αλλά και κάθε ελεύθερος άνθρωπος έχει το δικαίωμα να φορέσει ένα χρυσό δαχτυλίδι.Αυτό μας δείχνει πόσο δημοφιλή ήταν τα κοσμήματα εκείνη την περίοδο και καταλαβαίνουμε ότι δεν θα υπήρχε ανάγκη για τέτοιου είδους νόμους εάν ήταν αποκλειστικά κάτι που συναντούσαμε στους πλούσιους και τους αριστοκράτες.

     Τους πρώτους αιώνες της χριστιανικής εποχής, διάφοροι τύποι και σχέδια χρησιμοποιήθηκαν τόσο από τους ειδωλολάτρες, όσο και από τους Χριστιανούς . Τα πραγματικά χριστιανικά θέματα άρχισαν να εμφανίζονται στο βυζαντινό κόσμημα τον 5ο και τον 6ο αιώνα. Τότε παραστάσεις του Χριστού, της Παναγίας, των Αγγέλων και των Αγίων εμφανίστηκαν. Συμβολικά και αλληγορικά  θέματα -όπως το παγώνι για αθανασία, το δέντρο της ζωής, και πολλά άλλα - ήρθαν για να ενισχύσουν τα προηγούμενα σχέδια των βυζαντινών κοσμημάτων που επίσης είχαν μοτίβα λουλουδιών και ζώων.

     Ένα τυπικό σχέδιο στα βυζαντινά σκουλαρίκια ήταν το ανάγλυφο χρυσό σε σχήμα μισοφέγγαρου με το μοτίβο ενός κεντρικού σταυρού που συχνά συνοδευόταν από παγόνια. Το συνηθέστερο μενταγιόν στο βυζαντινό κόσμημα ήταν επίσης ο σταυρός, αν και δεν ήταν σπάνια τα μενταγιόν με άλλα στοιχεία και παραστάσεις. Τα δαχτυλίδια είχαν τις περισσότερες φορές χριστιανικά σύμβολα και ήταν κατασκευασμένα από επιχρυσωμένο ορείχαλκο παρά από χρυσό. Η επισμάλτωση αναπτύχθηκε σε πολύ υψηλό επίπεδο στον βυζαντινό πολιτισμό και είχε ισχυρή επιρροή στα ευρωπαϊκά κοσμήματα στις επόμενες περιόδους.

    Ένα ακόμα χαρακτηριστικό των Βυζαντινών κοσμημάτων ήταν οι αλυσίδες. Είχαν ένα διαδοχικό πανέμορφο σχεδιασμό που δημιουργούνταν από την "ύφανση" μεταλλικών κρίκων μεταξύ τους.

    Σήμερα τα κοσμήματα με Βυζαντινό ύφος φοριούνται από πολλούς ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Πολλοί δημιουργοί κοσμημάτων ακολουθούν τον τύπο και το σχεδιασμό εκείνης της εποχής και κατασκευάζουν υπέροχα κοσμήματα για μας.